Leiden

Op de tiende plaats van de SP-lijst voor de tweede kamerverkiezingen van 22 november a.s. staat een lid van de afdeling Leiden, Paul Ulenbelt. Wie is dit kandidaat-kamerlid eigenlijk, en wat wil hij de komende jaren bereiken? Een interview.

Paul werd 54 jaar geleden geboren in Twente. Zijn vader overleed toen hij 11 was, waarna hij alleen door zijn moeder werd opgevoed. Zij ging werken, om Pauls studie te betalen. Paul studeerde in Groningen, waar hij voorzitter werd van de studentenvakbond. Het waren de roerige jaren ’60, en Paul organiseerde menige bezetting. Na zijn studie ging Paul werken bij de ‘rode’ vakbond NVV, als coördinator jongerenwerk. Na een periode op de medische faculteit, kwam hij in 1991 terug bij de vakbond, nu bij de industriebond FNV, waar hij zich bezighield met het raakvlak tussen arbeid en gezondheid. Hij werd er directeur van het door hem opgerichte bureau beroepsziekten. Sinds 2004 is Paul fractiemedewerker sociale zaken bij de Tweede Kamerfractie van de SP.

Word je woordvoerder sociale zaken na de verkiezingen?
“De verdeling van de portefeuilles maken we pas na de verkiezingen, als we weten met wie we precies in de fractie zitten, maar het ligt natuurlijk wel voor de hand. Het is heel belangrijk dat iedereen op de goede plek zit in zo’n fractie, en met het ene onderwerp heb je nu eenmaal meer dan met het andere. Ik heb bijvoorbeeld niks met verkeersvraagstukken, daar heb ik me nooit mee bezig gehouden. Met financieel-economische vraagstukken heb ik in het algemeen de meeste feeling.”

Wat wil je als Kamerlid bereiken?
“Ik vind het stuitend dat een caissière bij een supermarkt op haar 20 wordt ontslagen omdat ze dan te duur wordt. Dit moet worden afgeschaft. Door de opkomst van flexwerk en draaideurcontracten zijn jonge mensen niet in staat om een vast contract te krijgen. Hierdoor hebben ze veel onzekerheid, en is het moeilijk een leven op te bouwen. Ze kunnen bijvoorbeeld nauwelijks een hypotheek krijgen. Om dit op te lossen moet ik dit probleem eerst op de politieke agenda zien te krijgen, wat al erg moeilijk wordt. Zelfs GroenLinks pleit voor verdere flexibilisering. Ik pleit voor een ontslagverbod voor iemand die goed functioneert, en waarvan de functie niet is vervallen. Op lange termijn moet je dit probleem oplossen door het minimumjeugdloon af te schaffen. Dat is wettelijk geregelde discriminatie, waar ik in de jaren ’70 al actie tegen voerde. Dit staat nu niet in het SP-programma, omdat we dit niet in vier jaar kunnen veranderen, maar we gaan er een begin mee maken door de verschillen tussen de jeugdlonen te verkleinen”

Je staat op plaats 10. De SP heeft nu acht kamerleden. Reken je op een zetel?
“Ja. Er komen veel nieuwe stemmers voor de SP. Mensen zien dat we goed oppositie voeren, met argumenten en kennis van zaken. We worden niet langer gezien als een tegenpartij, maar als een serieus alternatief. Agnes Kant werd bijvoorbeeld door huisartsen aangewezen als hun favoriete Minister van Volksgezondheid. Dat geeft aan dat mensen ons serieus nemen. Als ik niet in de kamer kom, eet ik mijn schoen op.”

Hoe is de overstap van een plek op de achtergrond als fractiemedewerker naar een plek in de spotlights?
“Ik hoef er niet aan te wennen, een plek in de spotlights bevalt me. Ik was het al gewend uit mijn periode bij de vakbond. Ik wil graag rechtstreeks het debat aangaan met ministers, kamerleden en anderen. Dit vind ik leuk om te doen, en zo kan ik iets bereiken op de plek waar de besluiten worden genomen.”

Welke ervaringen heb je tot nu toe in de verkiezingscampagne?
“Ik heb enorm veel interviews gedaan, vooral met vakbondsbladen. Ik kom ook veel bij debatten. Daar merk je dat het CDA erg veel uit te leggen heeft aan zijn achterban, ze zijn woedend. In Heerenveen merkte ik dat CDA-Kamerlid Algra, toch een Fries, werd weggehoond door het vakbondspubliek. Maar ook de PvdA heeft wat uit te leggen. Mijn oude baas bij de FNV, Ton Heerts, staat op de vijfde plaats van de PvdA-lijst. Die moet nu soms standpunten uitdragen die hij altijd heeft bestreden. De PvdA is zijn populariteit een beetje aan het verspelen. Dat merkte ik toen ik in de Bonifatiuskerk in Amsterdam sprak voor een gehoor van uitsluitend Surinamers. Die waren woest dat geen enkel Surinaams Kamerlid van CDA of PvdA daar voor hen durfde te spreken, en gaven mij een daverend applaus omdat ik er wel was. Die stemmen op 22 november allemaal SP.”

Stel, de SP gaat regeren. Wat moet er dan zeker in het regeeraccoord staan?
“Dan moeten we een einde maken aan het feit dat 430.000 kinderen nu in armoede opgroeien. Dat is 1 op de 11 kinderen. Tegen volwassenen zou je eventueel nog kunnen zeggen dat ze zelf hun situatie moeten veranderen, al hoewel dat ook voor hen erg lastig is, maar kinderen hebben helemaal geen schuld aan hun achterstandssituatie. Die situatie zorgt er wel voor dat zij een achterstand oplopen die ze nooit meer kunnen inhalen. Als de SP gaat regeren, moet er dus een flinke stap worden gezet in de armoedebestrijding. We moeten dan ook van de voedselbanken afkomen, door de oorzaken hiervan weg te nemen.
Wat de SP in ieder geval niet moet gaan uitvoeren is het versoepelen van het ontslagrecht. Daar hebben zelfs de PvdA en Groenlinks wel oren naar, maar daar moeten wij ons tegen verzetten. Mensen functioneren beter op hun werk als er stabiliteit is. De flexwet leidt tot wegwerppersoneel, waar een werkgever niet zuinig op is.”

Stel, je wordt geen Kamerlid, zou je dan teleurgesteld zijn?
“Nee, maar dan hebben we als partij wel iets erg verkeerd gedaan, of er is iets totaal onverwachts gebeurd. Ik reken er niet op dat dit gebeurt. Mocht het wel zo zijn, dan blijf ik gewoon fractiemedewerker.”

Paul Ulenbelt is de komende weken veel op campagne in de regio. Kijk in de agenda voor de precieze data.

Voor meer vragen over de verkiezingscampagne: Campagneleider Eva de Bakker: evadebakker@hetnet.nl