Leiden

In de aanloop naar de verkiezingen van 19 maart presenteert de Leidse SP haar nieuwe kandidaten. Vandaag is dat nummer 10 op de lijst, Ruben Verhasselt (53). Ruben is sinds jaar en dag vertaler van Hebreeuwse en Jiddische literatuur. Hij vertaalde ruim anderhalve meter op de boekenplank: werken van schrijvers als Meir Shalev, David Grossman, Sayed Kashua, Judith Katzir, Dorit Rabinyan, Etgar Keret, S. Yizhar. Daarnaast doceert hij aan het Joods Studiecentrum Leiden. Begin 2002 werd hij lid van de SP en in 2010 bestuurslid van de afdeling Leiden. Hij heeft sindsdien zo’n honderd nieuwe leden bezocht en organiseert met veel plezier thema-avonden in partijpand de SPeer. Kunstproject ‘SPeerpunt de Kunst ←’ is zijn baby. In het weekend is hij meestal in Utrecht, bij zijn geliefde en diens dochter. Lees hier het hele interview met Ruben!

Waarom werd je in 2002 lid van de SP?
Ik heb jaren in Israël gewoond en daar de optimistische tijd onder premier Rabin meegemaakt. Met mijn kleine linkse vredesbeweging Gush Shalom stond ik op 4 november 1995 vooraan op het plein in Tel Aviv waar een grote vredesdemonstratie werd gehouden. Die was hard nodig, want de ultranationalisten hadden de straat overgenomen. Aan het eind van de demonstratie werd Rabin vermoord door zo’n fanaat. Het werd het begin van het einde van de akkoorden met de Palestijnen. Het land is daarna verder en verder verrechtst en verloederd.
In 1997 keerde ik terug naar Nederland, nogal met mijn ziel onder mijn arm. Gelukkig vond ik snel het SIVMO, het Steuncomité Israëlische Vredesgroepen en Mensenrechtenorganisaties. Of misschien was het eerder andersom: vredesactiviste Anneke Mouthaan van het SIVMO vond mij. Ik ging columns schrijven voor De Brug, het blad van het SIVMO, en ik leerde meteen ook Anja Meulenbelt kennen. Van haar had ik in mijn jonge jaren uiteraard De schaamte voorbij (1976) gelezen. Een heel belangrijk emancipatoir boek indertijd, ook voor mij persoonlijk. En in 2000 deed ze het weer met Het beroofde land.
Begin 2002 zagen we de opkomst van Pim Fortuyn en mij sloeg de schrik om het hart. Ik liet me toch zeker niet nog een keer een land ontstelen aan de verrechtsing! Hup, aanmelden en lid van de partij worden. In die periode kreeg de SP er trouwens een heleboel nieuwe leden bij.

En wat was de reden om te besluiten om bestuurslid te worden?
O, dan zijn we jaren verder. Ik werd lid van de partij en kreeg almaar het beloofde ledenpasje niet en kon wachten op nieuweledenbezoek tot ik een ons woog. In mijn naïveteit dacht ik dat ik zonder ledenpasje het pand niet in zou komen, haha. Toen er eens een algemene ledenvergadering plaatsvond, voorafgaand aan verkiezingen, heb ik opgebeld en werd me verzekerd dat ik welkom was, ook zonder pasje.
Het was een drukbezochte vergadering en ik was erg onder de indruk van de kennis en kunde van alle aanwezigen: de een wist van alles over de verpleging, de ander over huren. Maar ik dacht ook: wat kan ik hier als vertaler van boeken uit de ene kleine taal in de andere kleine taal aan toevoegen? Kortom, ik werd voor de komende jaren slapend lid.
Toen ik in mijn Tribune een brief vond waarin stond dat er in mijn wijk een bezorger werd gezocht, heb ik me meteen gemeld. Eindelijk kon ik eens iets praktisch doen voor de partij! Ik loop nog steeds heel graag eens per maand mijn buurt.
En in 2010 zagen we de opkomst van Wilders en mij sloeg weer de schrik om het hart. Het wekte mij definitief uit de slaap van slapend lid. Zodra ik de oproep zag voor nieuwe bestuursleden, heb ik me aangemeld. Want intussen had ik door dat er in de afdeling ook zaken voor verbetering vatbaar waren. Met name dat nieuweledenbezoek zat me nog altijd dwars. In de Over de Rooie van juli/augustus 2010 vind ik mijn wensenlijstje van ruim drie jaar geleden:
- Meer vrouwen en meer Turkse en Marokkaanse Nederlanders in de SP.
- Beter contact tussen de Leidse leden van de SP.
- Meer inhoudelijke politiek café-avonden: lezingen/interviews/films.
- Emile Roemer premier.
Een aantal van die zaken heb ik kunnen oppakken – alles begint met het nieuweledenbezoek en het politiek café is goed op poten gezet. Nu nog Emile Roemer premier.

En toen raadslid?
Nou ja, raadslid – ik sta op nr. 10 van de kandidatenlijst, achter negen uitstekende kandidaten, dus we moeten eerst maar eens heel stevig campagne gaan voeren om tien zetels binnen te halen. Voorlopig blijf ik lekker bestuurslid. We hebben een lekker divers, leuk team, dat trouwens nog versterking kan gebruiken.

Waarom denk je dat SP de beste keuze is voor Leiden?
Zorg, verkeer, wonen - op alle punten levert de SP de besten van de besten: Roos, Julian, Han. Zeker nu er uit Den Haag zo’n koude, asociale wind waait, heeft Leiden een zo groot mogelijke SP nodig. Tjonge, je moet er toch niet aan denken wat er zonder de SP gebeurd zou zijn: die belachelijke ‘ringweg’ dwars door de Kooi! De Zeeheldenbuurt platgegooid. De thuiszorg verziekt.

Werkzaam zijn in de politiek vergt veel energie. Doe je aan sport of andere bezigheden om meer energie te krijgen?
Als het weer mooi weer wordt, kun je me wel eens voorbij zien zoeven op de skeelers.

Heb je nog een verborgen/verrassend talent?
Zeg, mijn verborgen talenten hou ik niet voor niets verborgen! Toch schijn ik zuiver Psalm 19:2-6 te kunnen zingen op muziek van Steve Reich. En ik kan jouw verborgen talent voor Jiddisch aan het licht brengen door je in die taal op zo’n manier een mop te vertellen dat je hem nog zult begrijpen ook. Koemt arain a jied ien sjenk…

Wanneer heb je voor het laatst gelachen en waarom?
Toen Ries (onze nr. 5) na afloop van de vorige thema-avond de slappe lach kreeg om de gigantische slag in mijn achterwiel en mijn verontwaardiging daarover.

Meer informatie: Ruben Verhasselt, ruben.verhasselt@scarlet.nl, 071 – 513 19 72